Όταν πήρα στα χέρια μου το χειρόγραφο του βιβλίου “Ένας λαβωμένος άγγελος” φοβήθηκα πως η ανάγνωσή του θα μου προκαλούσε πόνο και φρίκη. Όση τουλάχιστον φρίκη ένοιωσα, όταν κάποτε επισκέφθηκα τη Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών. Έρημη γνώρισα τη Σπιναλόγκα, χωρίς τους αρρώστους (το σωτήριο φάρμακο και οι μακροχρόνιοι αγώνες του αποστόλου των λεπρών Ραούλ Φολλερώ έχουν πια από χρόνια…

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιµάµαι, παιδιά! Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους και τους ευλογώ. Και τότε, ξέρετε, κοιµάµαι σαν πουλάκι… Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα, κι όλοι µου λένε: “Μα µόνη µπορείς;”». Η Γερόντισσα Γαβριηλία, κατά κόσμον Αυρηλία Παπαγιάννη (1897-1992), ήταν ένας άγγελος με ένα άσπρο μαντήλι και ένα πλατύ χαμόγελο. Ένας φύλακας των ψυχών…