Παππού εγώ πια δεν φοβάμαι

Mέσα από τα μάτια πέντε μικρών παιδιών περιγράφονται όλα τα γεγονότα, που σημάδεψαν την ελληνική ιστορία την περίοδο πριν και μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Ήρωας και πςρωταγωνιστής ο Σμυρνιός Γιώργος Σεϊζάνης, που, μεγάλος πια σε ηλικία, αποφασίζει να περιγράψει στα εγγόνια του τα γεγονότα, όπως ο ίδιος τα έζησε. Όλα ξεκινούν στη Σμύρνη, όταν τυχαία τα παιδιά μαθαίνουν για ένα μυστικό υπόγειο εκκλησάκι, που βρίσκεται κάτω από την εκκλησία της Αγίας Φωτεινής. Εκεί φυλασσόταν από παλιά η εικόνα της Παναγιάς την Κυνηγημένης. Κι όταν οι Τούρκοι μπαίνουν στη Σμύρνη και τα παιδιά χάνονται από τους γονείς τους, βρίσκουν καταφύγιο στην υπόγεια εκκλησία. Μόνα τους αναζητούν τρόπο να φύγουν για την Ελλάδα και όταν, μετά από πολλές περιπέτειες φτάνουν εκεί, ψάχνουν τους δικούς τους. Μαζί τους έχουν την εικόνα της Παναγιάς της Κυνηγημένης που θα μεταφέρουν στο μοναστήρι της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας, στην Αμοργό, όπου η παράδοση αναφέρει ότι είναι το σπίτι της. Ο αγώνας ελπίδας και επιβίωσης των παιδιών στέλνει ένα βαθιά αντιπολεμικό μήνυμα: Το μήνυμα της ελπίδας και της ανάδειξης του ανθρώπινου μεγαλείου, που, όσο και αν ψυχή υποφέρει, όποιες συνθήκες και αν αντιμετωπίζει, όσο κι αν είναι “κυνηγημένη” έχοντας βαθιά πίστη και συνεχή αγώνα καταφέρνει να ξεπερνά και τις πιο δύσκολες καταστάσεις.