Υπάρχουν φορές στην ζωή μας που καλούμαστε να δοκιμαστούμε όσο αντέχουν τα ανθρώπινα όριά μας. Όσο αντέχουν οι ώμοι κάθε ανθρώπου να σηκώσει τον δικό του σταυρό. Και όμως, ο σταυρός είναι ελαφρύς, διότι ο άνθρωπος δεν προχωράει μόνος του: τον συνοδεύει ο ίδιος ο Χριστός. Το άπειρο έλεός Του μας ενδυναμώνει, και όταν λυγίζουμε από το βάρος του, ο Ίδιος μας στηρίζει και μας βοηθάει να τον σηκώσουμε μέχρι το τέλος.

Δεν μιλάω από θεωρητική γνώση, αλλά από προσωπική μαρτυρία. Έχω τη μεγάλη ευλογία να είμαι μάνα ενός παραπληγικού παιδιού, με νοητική υστέρηση.  Έγραψα αυτό το βιβλίο και απευθύνομαι στους γονείς που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά και γενικότερα σε όλους εκείνους που έχουν να διακονήσουν ανθρώπους με αναπηρία ή οποιαδήποτε αρρώστια, ή να φροντίζουν ηλικιωμένους. Αγάπη και υπομονή. Τη χαρά που τους δίνουμε την εισπράττουμε πολλαπλάσια, και μαζί με αυτήν δεχόμαστε και το Έλεος του Θεού.

Το βιβλίο Η Ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ – Ιστορίες από τον κήπο της Όπτινα (τίτλος του πρωτοτύπου: Στη γιορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ) είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο της συγγραφέως με αφηγήματα από τη ζωή της κοντά στο μοναστήρι τις ημέρες εκείνες, όταν η Όπτινα ήταν μόνο ερείπια και άνθρωποι απ’ όλη τη Ρωσία, που τους ένωνε η πίστη και τους ωθούσε μια εσωτερική παρόρμηση, έρχονταν στην Όπτινα και βοηθούσαν εθελοντικά στην ανακαίνιση της Μονής. Διαβάζουμε ιστορίες από τη συνεργασία της με τους πατέρες της Μονής, τους εργαζόμενους, με όσους ζουν στην ευρύτερη περιοχή καθώς και τους προσκυνητές που έρχονται από παντού. Και όλα αυτά με συνεκτικούς δεσμούς την πίστη, την πνευματική ζωή και, κυρίως, το θαύμα.

Η συγκλονιστική ιστορία ενός ανθρώπου, που έζησε το πιο πυκνό σκοτάδι του μίσους – μια μαρτυρία για την πρόνοια του Θεού, που αναζητά τον κάθε άνθρωπο ακόμα και μέσα στους πιο απόκρημνους γκρεμούς!

«Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το αφιέρωσα στην αναζήτηση της αγάπης και της αλήθειας… Πέρασα από την Ινδία,το Θιβέτ και την Ταϊλάνδη, καθώς και από μουσουλμανικές χώρες όπως το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Μαρόκο και τη Μαλαισία. Ταξίδεψα στην Αλάσκα, στο Μεξικό και στη Βραζιλία για να δοκιμάσω άλλα συστήματα, όπως τον κομμουνισμό, τον αθεϊσμό και τη χίπικη κουλτούρα. Επί αρκετά χρόνια μελέτησα ενδελεχώς τις ανατολικές θρησκείες: τον ινδουισμό, τον βουδισμό, τον ισλαμισμό· καθώς και την πνευματικότητα των Αμερικανών αυτοχθόνων. Άλλες φορές πάλι, έμπλεξα με τον υπόκοσμο των ναρκωτικών και εισχώρησα στον εσωτερισμό και την απόκρυφη γνώση, περιερχόμενος σε κατάσταση έκστασης. Όμως, τίποτα δεν μπορούσε να γεμίσει το κενό που υπήρχε στην ψυχή μου…
Πάντοτε έτρεχα να ξεφύγω από τον Θεό, από τους ανθρώπους και τον εαυτό μου. Ήταν ένα ταξίδι στην κόλαση, γεμάτο μίσος και θάνατο… Άκουσα πολλές φορές να προφέρουν το όνομα του Ιησού και άλλες τόσες φορές Τον απέρριψα και Τον αρνήθηκα…
Ίσως κάποιοι στο άκουσμα του ονόματος του Ιησού να μη θελήσουν να διαβάσουν την ιστορία, αντιμετωπίζοντας καθετί παρόμοιο ως “πνευματική ανισορροπία”. Αυτός όμως που ειλικρινά αναζητεί την αλήθεια, θα διαβάσει αυτή την ιστορία με πολλή προσοχή· και θα διαπιστώσει πόσο ζωντανή είναι η παρουσία του Θεού και με πόση αγάπη προστατεύει όλους εμάς, κάθε μέρα, κατά την πορεία μας στη ζωή…».